donderdag 28 januari 2010

Laatste dag stage!!

vandaag was me laatste dag stage!
Ik vond het maar een raar idee, zo de laatste dag! en had er ook wel moeite mee!
toch heb ik een leuke dag gehad, Ik heb de kinderen cake getrakteerd en ze mochten dit zelf versieren met van alles, Smarties, Chocola, Spekjes, Slagroom, glazuur, Hagelslag, een smeerboel maar ontzettend leuk vonden de kinderen het.

In de vakjes van de kinderen had ik fotoknijpertjes met fotos van de kinderen en ik. Ik had ze daar snoep bij gegeven en leuk ingepakt! strikken erom, En leuke verassing. De Kinderen vonden het geweldig. Maar besef hadden ze nog niet echt dat ik wegging.

Bij de BSO Heb ik Het zelfde getrakteeerd maar dan heb ik er fotolijstjes om heen gedaan! de kinderen waren erg druk, maar heb een fijne dag gehad.

veel tekeningen gekregen, van de collega's een leuk handdoekje met een afscheids zin er op! cadeautjes van de kinderen, Maar ook een kalender en fotos van de kinderen!
Een leuk aandenken.
En toen was het tijd om te gaan, Ik vind het erg jammer, en heb een fijne stage gehad hier!

Kinderen te vroeg op het kinderdagverlijf?

Kinderen te vroeg op het kinderdagverblijf?
zoals ik al vertelde vind ikd at kinderen te vroeg en te veel op het kinderdagverblijf komen,
Ik heb een reactie gekregen van noemie en die vond dit ook. Ik ben het ook met haar eens.
Mijn mening is nog steeds niet veranderd. Ik vind dat je kinderen pas na een half jaar naar het kinderdagverblijft kan sturen. Ik vind dat kinderen ook eerst een beetje een moederband moeten krijgen. Zelf kan ik ook niet met me hoofd bij dat sommige babys 4 dagen in de week bij het kinderdagverblijf komen, ik vind dat je zelf voor kinderen hebt gekozen, en vind dat ouders steeds meer gaan werken na mate de tijd.
IK ben dus niet van mening veranderd, maar hoor graag hoe anderen hier over denken!

niet naar bed! zo denk ik er nu over.

het artikel over dat kinderen niet naar bed willen, wil ik even op terug komen hoe ik er over denk.

De tips die wij in de klas hebben gegeven, was structuur geven, eerst een kusje dan tanden poetsen . plassen en een verhaaltje, zodat kinderen weten waar ze aan toe zijn. en dat kinderen ook niet meer kunnen zeggen dit zijn we vergeten. Kinderen die proberen van alles te verzinnen zodat ze maar niet hoeven te gaan slapen, Als jij het rijtje bent afgelopen en dit ook tegen het kind zegt zo van we hebben nu alles gedaan dan heeft het kind ook geen reden meer om nog een kusje te te geven. Zorg dus dat je alles afloopt. Structuur is erg belangrijk voor een kind.
Deze tips hebben we ook in de klas gegeven, en zo denk ik er nog steeds over.

plasangst?! zo denk ik er nu over!

In het artikel over dat ik vertelde over een meisje op stage die vertiktte om naar de wc te gaan plassen heb ik toch een tijdje over na zitten denken. ook heb ik eens op internet gekeken, en de reacties van andere kinderen bekeken.

Ik weet zelf niet goed raad hier mee. Maar wat ik zelf zou doen, is het kindje consenquent op de wc te zetten , maar ook structuur geven , bijvoorbeeld naar het eten even plassen. zodat ze weten waar ze aan toe zijn, volgens mij is dit een belangrijke regel. Ook zou ik haar belonen bij het plassen, maar zoals ik al vertelde had dit weinig zin. En kan iets zijn gebeurd dat ze bang is om te gaan plassen , er kan dus iets zijn wat haar tegen houdt. Ik zou eerst eens structuur en belonen goed proberen, En als dit echt niet gaat zou ik medische hulp gaan zoeken.

hoe laat je zien tot hoever kinderen kunnen gaan?

het artikel hoe ver kinderen kunnen gaan en hoe je je grenzen laat zien, heb ik weinig reactie op gekregen toch ben ik van mening hoe ik het heb aangepakt in de praktijk de laatste maanden, dat ik me grenzen duidelijk opstel , naar een tijdje weten de kinderen tot hoe ver ze bij me kunnen en mogen gaan. door consenquent te zijn maar ook te blijven, Dit is het belangrijkste als je eenmaal toegeeft bij een kind wil een ander kind ook, en zo stel je je eigen grenzen nog niet.

Kinderen proberen altijd uit, en willen weten tot hoe ver ze kunnen gaan.
Als het echt te ver gaat en een kind wil totaal niet luisteren, dan moet het maar even straf krijgen, en even aan tafel blijven zitten voor dat ze iets mogen doen, zodat ze kunnen nadenken over wat ze hebben gedaan. als je dit consenquent blijft doen weten kinderen heel goed tot hoever ze kunnen gaan.
Je hebt natuurlijk altijd kinderen die nog proberen door te gaan.

Als de rest nog tips heeft, Hoor ik het graag!

Kindje dat niet praat, zo denk ik er nu over

Ik had een berichtje op me weblogg bij brainstormen gezet over een kindje bij mij op stage die niet wil praten. maar als ze thuis is of haar ouders haar op komen halen een heel ander kind is.
Ik heb hier twee reacties op ontvangen, En ik ben het eigenlijk met allebei wel eens, ik heb ook eens internet doorgespit zoals noemie voorstelde, en ik kom toch echt op de conclusie uit om haar toch dat stukje individuele aandacht iets meer te geven, haar niet te dwingen maar haar gewoon op haar gemak te laten voelen. meer het kindje betrekken bij de andere kinderen en eens af en toe wat leuks met haar alleen te gaan doen. Kijken of ze dan wel praat.

Ik hoop nog meer reacties op me bericht hierover te krijgen.

maandag 25 januari 2010

Kindje dat niet praat!


Ik heb een kindje op stage dat niet praat, maar thuis heel goed kan praten, maar het gewoon vertikt om op het kinderdagverblijf te doen!
Als ze word gebracht door moeder of vader , praat ze ineens heel veel, en straalt ze. maar zodra ouders weg zijn, Is het gewoon een heel ander kind. ze wil niet praten, ze knikt alleen. als ik haar iets vraag knikt ze met ja of nee, dingen benoemen wil ze niet, vertelt niet dat ze moet plassen, maar staat dan gekruist met haar benen, waar wij uit moeten halen of ze moet plassen, Als ze op de wc zit en we moeten haar bips afvegen blijft ze zo een half uur zitten zonder te roepen. Hoe kan dit toch? Ik snap er echt weinig van.

Ik ben toen alleen met het kindje eens een activiteit gaan doen, ze straalt dan helemaal wel. en fluistert dan zachtjes in me oor wat ze wil. waar zit het probleem dan nu? voelt ze zich hier niet thuis, voelt ze zich niet op haar gemak, heeft ze individuele aandacht nodig?

Op het vorige kinderdagverblijf had ze hier geen last van, wat is toch hier de overstap geweest dat het zo heeft kunnen veranderen?
iemand tips, of verklaringen?