Ik heb een kindje op stage dat niet praat, maar thuis heel goed kan praten, maar het gewoon vertikt om op het kinderdagverblijf te doen!
Als ze word gebracht door moeder of vader , praat ze ineens heel veel, en straalt ze. maar zodra ouders weg zijn, Is het gewoon een heel ander kind. ze wil niet praten, ze knikt alleen. als ik haar iets vraag knikt ze met ja of nee, dingen benoemen wil ze niet, vertelt niet dat ze moet plassen, maar staat dan gekruist met haar benen, waar wij uit moeten halen of ze moet plassen, Als ze op de wc zit en we moeten haar bips afvegen blijft ze zo een half uur zitten zonder te roepen. Hoe kan dit toch? Ik snap er echt weinig van.
Ik ben toen alleen met het kindje eens een activiteit gaan doen, ze straalt dan helemaal wel. en fluistert dan zachtjes in me oor wat ze wil. waar zit het probleem dan nu? voelt ze zich hier niet thuis, voelt ze zich niet op haar gemak, heeft ze individuele aandacht nodig?
Op het vorige kinderdagverblijf had ze hier geen last van, wat is toch hier de overstap geweest dat het zo heeft kunnen veranderen?
iemand tips, of verklaringen?
Als ze word gebracht door moeder of vader , praat ze ineens heel veel, en straalt ze. maar zodra ouders weg zijn, Is het gewoon een heel ander kind. ze wil niet praten, ze knikt alleen. als ik haar iets vraag knikt ze met ja of nee, dingen benoemen wil ze niet, vertelt niet dat ze moet plassen, maar staat dan gekruist met haar benen, waar wij uit moeten halen of ze moet plassen, Als ze op de wc zit en we moeten haar bips afvegen blijft ze zo een half uur zitten zonder te roepen. Hoe kan dit toch? Ik snap er echt weinig van.
Ik ben toen alleen met het kindje eens een activiteit gaan doen, ze straalt dan helemaal wel. en fluistert dan zachtjes in me oor wat ze wil. waar zit het probleem dan nu? voelt ze zich hier niet thuis, voelt ze zich niet op haar gemak, heeft ze individuele aandacht nodig?
Op het vorige kinderdagverblijf had ze hier geen last van, wat is toch hier de overstap geweest dat het zo heeft kunnen veranderen?
iemand tips, of verklaringen?
2 opmerkingen:
Vorig jaar bij de psz waar ik zat waren twee kinderen die konden hartstikke goed praten!! Ze waren de deur nog niet eens uit bij de peuterspeelzaal en praatte voluit met elkaar en met hun ouders/broertje. Maar op de peuterspeelzaal ho maar! Echt daar was geen woord van af te komen. Aan het eind van mijn stage praatte ze op fluistertoon. Op een gegeven moment zei het jongetje toen wel eens wat hardop en dat vonden wij als leidster zo goed! Maar hij schrok er volgens mij van en deed daarna weer altijd op fluistertoon of draaide zijn hoofd bij. Zelf hun ouders snapte niet waarom ze dit deden. Maar dwingen om het te doen heeft geen zin. De tijd komt wel. Het is natuurlijk wel lastig. Tips zou ik niet weten.. Misschien eens internet doorstippen naar tips wat je kunt doen in zo'n situatie?
Het is altijd lastig als een kind niet wil praten. Hoelang zit het kind bij jullie dan. Het kan zijn dat het allemaal een beetje vreemd voor haar is, maar het kan ook zijn dat ze het gewoon vertikt. Ik heb niet ech tips hiervoor. Maar het is altijd lastig deze situatie en je moet de moed niet opgeven
Een reactie posten